Seni, yalnız seni sevdim ben,
Ellerim yokluğunda buz kestiler,
Varlığınla kalktım ayağa,
Güneş doğmuyor, sen olmayınca,
İçim sıkılıyor seni her bırakışımda,
Lanetler olsun bin kere,olmuyor sen olmayınca,
İğneli fıçıda yaşanırmı hergün?
Laf değil bu dökülen kelimeler,
Eriyor içim hala,
Rüzgarına kapıldım,kavuşamadım tenine bir daha...

Gün gündüzüm olmadan yaşanıyor,
Ümitlerim senin yolunu gözlüyor,
Nafile geçen ömür seni istiyor,
Ürkek bir çocuk gibi içimden sana sarılmak geliyor,
Nerdesin gül yüzlüm,bu deli hasret, gönülde eriyor...

Kadınım,can yoldaşım,sırdaşım,
Umutlarım,gel tek hayat arkadaşım,
Tükenen şu bedene bir seni yazmışım,
Lakin,yokluğunda tükenen benmişim!
Ufak tefek görünen bu ayrılıklarda ben derin uykuya dalmışım...

Olmaz bu gönül,durmaz bu yürek,
Lanet ettiğim,beklemek,
Suskun yüreğim senin gelişinle gülecek,
Utanmaz duygularım,sen varken kirlenmeyecek,
Ne bu ömürde,ne cennette bu sevgim hiç bitmeyecek...