Şarkıların yüreğime battığı bir günün sonundayım yine. Yeni bir şarkı radyoda, kalbimi tırmalıyor işte. "Yapma, dokunma bana. Kim dokunduysa sana, ona git, orada kal..." Süzülürken damlalar pınarlarından gözlerimin, düşünüyorum sessizce diğer taraftan. 'Yüreğim de böyle mi söylüyor acaba?' diye soruyorum kendime çaresizce. Yüreğimi ve mantığımı karşı karşıya getirip, benliğimi bir köşeye sıkıştırmayı başardı yine bir şarkı işte. Ne demeli şimdi?
'Git, verdiğin tüm sözleri yutuyorum bir solukta, unuttum bile seni, hadi git' mi demeliyim?.. Zor!.. Unuttun mu gerçekten, unuttun mu göl kenarındaki o sakin, o sessiz, o saatlercesine, o zamansız bakışlarımızı... İçimde bıraktığın derin yalnızlığı, büyük acıyı unutabilir miyim gerçekten acaba?
Olur mu dersin zaman, ilaç bu yaraya da...
Unuttun mu gerçekten, 'Beni bırakma'ları, unuttun mu sevdiğim 'Günışığım' diye biten sevgi dolu söz yumaklarını...
Önce bir tebessümü çok gördün bana, zamanla en yakının yaptın sonra! Bir zamanlar gözünün görmesine tahammül edemediğini, sonra sesini duyamayınca göz yaşları ile aramadın mı? Sayısını bile bilmediğim 365 günleri bir kalemde silip atmaya mı çalışıyorsun sen? Yapabilir miyim sanıyorsun senli günleri gördükten sonra sensizliği... Dayanabilir mi bu yürek, sensiz 365'lerce gün ve geceye...
Kim dokundu yüreğine? Nerede unuttun beni? Şimdi diyebilir mi yaşanan bir dolu zamanın sonrasında bu yürek sana, 'Git, nerde unuttuysan beni orada kal.' diye.
Seni, senli zamanlarda bırakmayı isterdi kalbim. Başaramadı... Hala bende, hala benimle, senli ama sensiz zamanları yaşamaya çalışıyor bedenim. Ruhum, sensizliğe alışmaya çalışıyor. Sen git... Gittiğin yerde kal. Ben, gittiğim yere kadar giderim. Gitmediği yerde, bende kalır, seni, seninle bir olmuş ruhumu, her ana birebir şahitlik etmiş olan bedenimi, geçmişteki her şeyimi olduğu yerde bırakır, devam ederim yoluma ayrı bir yolda...
Hiç bir şey sormadan sana, tek bir ânı anımsamadan. İsminin tek bir hecesini anmadan yürürüm o yolda. Kendimi ezdirmem sana... Kaldığı yerde kalır her şey. Giderim bende, sessizce, yavaşça. Geride kalanların kolları arasında, gözyaşlarıyla...

Kötü İçerik Bildir
Gerekçe: Okumuş olduğunuz metnin İzEdebiyat Yayın İlkelerine aykırı içerik barındırdığını ya da başka bir sorun içerdiğini düşünüyorsanız lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktır ve en kısa zamanda editörlerce incelenecektir.