Geleceğimi merak ederek izledim kendi hayatımı.Mutluluk ve başarı bekledim hep.İkisinide bulduğum zamanlar oldu,ikisinide kaybettiğim zamanlar..
Hayatın benle dalga geçtiği ve benim hayatla dalga geçtiğim zamanlar oldu.Hayal kurmaktan bile korktuğum günler gördüm.Hayallerimi bile aşan günler bazen...
Geçmişi unutmayı öğrendim geleceği merak etmeyi...
Geleceği merak ettiğim günleri düşünüyorum da şimdi hep yalnızdım o anlarda,gelecekle yalnızlık arasında bir bağ var gibi gelio bana.
İnsan yalnızken geleceği düşünüyor ve geleceği düşünmek insanı yalnızlaştırıyor.Biraz sonra dağılacak bir kalabalığa bakmak gibi geleceğe bakmak..
İnsanlar ekleniyor hayatına ,insanlar eksiliyor.Sen bir kalabalıktan bir başka kalabalığa çoktan fark etmeden geçiyorsun.Birileri senin hayatından çıkıyor sen birilerinin hayatından çıkıyorsun.Teninin parçası olmuş niceleri uzaklaşıyorlar,bir zamanlar adını bile bilmediklerin ise daha sontra en mahrem gülüşlerinin sahibi oluyorlar.İleriye baktığında geçmişin gölgeleri kaçınılmaz olarak düşüyor geleceğin üstüne,gitmiş olanları hatırladığında gidecek olanlarıda düşünüyorsun.
En yakınından bile uzaklaştırabiliyor insanı bu düşünceler o da eskiyecekmi hayatımdan diye soruyorsun kendine.
''O gitmez'' dediğin kaç kişi gitti,asla kopamayacağını sandığın kaç kişiden koptun,hafızanda birer soluk hayalet şimdi onlar ve sen onların hafızasında soluk bir hayaletsin,gelecek hayatından kimleri soluk hayaletlere çevirecek.
''Geçmişin anıları,Geleceğin soruları''
Binlerce yıldan bu yana insanoğlu bu ikisinden kurtulamıyor.Cevabı öğrenilen her soru anıların arasına katılıyor,yerine yeni sorular çıkıyor.
Yalnız bir gece duruyor şurada,ümitli bir soru yanında,berisinde sevinçli bir gün var ,ötesinde duran endişeli bir aşka soru.
Kış gecelerinde baharların yaşandığı bir hayatın sahibiyim.
Ve bazen anılarıda,sorularıda kendimide unutup sadece kuşları dinleyebiliyorum.
Sislerin içinde güzel ötüyorlar....