Kulağın dayanabilecek kadar cahilse; ney sesi söyleyeceklerimden daha fazlasını anlatır, onu dinle. Ben, kendini yokluğun içinde hissetmek arzusuyla sarsılan, gönül kasesi çabuk taşanlardanım.. Yokluğun içinde hiç olup en büyüğe ulaşmak isteğidir bu… Peki ben bunu hak ettiği kadar istiyor muyum? (kabullenmesi zor ama hayır..)
Şeytanımdan uzak olamasa da,bir de kalbimin oyuncağı olmak istiyorum..aynalardan bahsedelim, yüzümüze dik dik bakan (çağrışım N.F.K), sahiplendiğimiz koridorlardaki aynalar(çağrışım M.U).. Haa işte yaşıyorum ve ben buyum dedirten aynalar. Nerdeler, koridorlar neresi ve o aynalarda gördüklerimiz kimler..neden dik dik bakıyorlar?..
Aynalarda sadece rezilliğini göreceksen; koridorların bomboş olmasını mı yeğlerdin? Yalnızlıktan böyle ölesiye korkmasaydın verilecek asil bir "Evet" cevabın olurdu.
Aynalarda gülümseyişlerimi görüyorum. Önceleri onlardan biri gibi olabilmek fikriyle gülmek zorunda kalıyorum; sonra buna alışıyorum ve öylece gülüyorum, şimdilerdeyse gülmeyi istiyorum . Tüm taklitlerden uzak, ben istiyorum bu kez. Ve kahkahalarımı duyuyorum. Kahkaha sesinin içten içe bir haykırış olduğunu fark ettin mi hiç?.. Ben fark ediyorum ve gönlümdeki sönen ışıkların farkına vara vara kahkaha atmaya devam ediyorum. Sonra o sahnede takılı kalıyor gözlerim. İnilmesi gereken o durakta dur diyemediğim sahne, içim çırpınıyor.. yine bir şey yapamıyorum. Şoför sürüyor, ben bakakalıyorum..
Diğer aynadaysa kendi özetimi okuyorum: “ Yaşamak: zorunda olduğun için yaşamak. Zevk al(a)madan, haz ver(e)meden yaşamak Susmak..okumamak..ağlayamamak.. öğrenememek.. öğretememek.. daha fazla köleleşip, daha çok cahilleşmek..Dur, lütfen Dur demek isteyip bunu bile yeterince isteyememek..ölümü aramak ve aradığı ölümü hak etmediğini anlamak..niyesi neden başladığı kadar meçhul bir ömürle yalnızlığı paylaşmak..”
İçim ürperiyor o aynaya daha fazla bakamıyorum. Devam için gerekli umuda ihtiyaç duyduğundan, geleceği arıyor gözlerim. İlerdeki aynaya yöneliyorum. Dile geliyor:“Hiçbir zaman kendi sonunu kendisi anlatamaz insan.Şuan bir son yazamazsın çünkü henüz yaşamadın.. sonu yaşayınca da zaten yazamıyor olacaksın” .. diyor. Sağır kalbim hariç, hepimiz ne demek istediğini anlıyoruz ve kalan sağlarla yola devam ediyoruz. Nasıl edilebilirse..

(N.F.K :Necip Fazıl Kısakürek; M.U: Mustafa Ulusoy)