Hani bir zamanlar
sanki yaşıyorduk dediğimiz
ve içimize sığmayan
bir arzu kadar
hüzünlü bir aşk vardı ya!
Kırık camları
avuç avuç topladığımız
ve kanamasına aldırmadan
ellerimizin
umudumuzu tüketmeden
yaşadığımız aşk!
Yağmuru da indirmiştim başına
hani şemsiyek kırıktı
çekingendi tüm sokaklar
adımlar korkakça atılıyordu
Gözlerin yerdeydi de
sesin uzaktı kuluklarıma
Korkuyordum
ellerinin soğuğundan
o kadar çok korkuyordum ki
ısıtamamıştım hani
Hangi dildi hatırlamıyorum
Kekeliyordum adını
ve giydiyin gömleğinin rengini
Hani yine yağmurdu mevsimlerden
yanındaydım
yanımdaydın
ayrılacaktık ve öyle soğuktu ki
keşke 'böyle olmamalı' deyip de
Ayrılmasaydık!
gittim
sesimi çekerek kulaklarından
Mutluydum, ismin de güzeldi
Yakıştırmıştın kendine
ama nedensizdi herşey
nedeni yoktu tüm gidişlerin...

Hani bir zamanlar
Sanki yaşıyorduk dediğimiz
Hüzünlü bir aşk vardı ya!
Bitti dediğimizde bile alevlenen
Ölümsüzleşen aşk.......