Korkutuyor beni deli İstanbul
Gözümü kamaştırıyor iki yüzlü caddeleri
İnsan kalabalığı beynimi kemiriyor
Beden bedene sevgililer kıskandırıyor beni
İçimi yakıyor sahil kenarlarında içilen çaylar
Korkutuyor beni İstanbul
Güzel yüzlü fahişeleri sapık ruhlu çocuklarıyla
Ürkütüyor beni ince uzun binaları
Denizlere dalıyor gözlerim
Gemilere su fışkırtıyorum
Haliç’e damgamı basıyor
Kız kulesini fetih ediyorum
İstiridye oluyorum
Birilerinin ekmek parası yaşam mücadelesi gibi
Ağlarda can çekişen çeşit çeşit balık oluyor yüreğim
İstanbul konuşuyor kalabalığının sesi ürpertiyor içimi
Ürpertiyor beni sokaklarında bulunan insan cesetleri
Gözlerim donuyor insan karmaşalığına
Güldürüyor beni İstanbul
Bir sokak çocuğuyla top oynuyorum
Misket çalıyorum polis çocuklarından
Geri istiyor benden çaldıklarımı
Geri istiyorum bizden çaldıklarını
Avucumda duran vampir taşı
Var gücümle fırlatıyorum kafasına
Kanlar akıyor şakağından yüzüne doğru
Kimine göre gereksiz kimisine göre şart bir kavga
Korkutuyor beni İstanbul’un durmayan kanları
İncitiyor acıtıyor yüreğimi İstanbul
Unutturamıyor sevdalımın gözlerini
Silemiyor bir türlü bedenini bedenimden…