"ve ben ağaçların tanrısı!
her yanımda yanıkların izleri
bedenime hapsolmuş
acı dolu yüzlerde okunur
geçmişin silinmez lanetleri
ruhun ruhumda
sana gönderdiğim lanetle
arınamazsın yine de günahından
ve ruhlar
rahat bırakmayacak seni
bir daha!"

varlığımın her anına kazıdım şiddetini
ve ellerime bırakılmayan
yazgım değil…kör yanılgısı insanoğlunun
ötelerden gelen bir yangının
kahpe izlerinde sızlıyor bedenim

ey insanoğlu!
birleşen ruhların çığlıklarında
son bulacak yaşam bir gün
ve eğreti bir günün
kavuran sıcağına mahkûm
yanacaksın yağlı urgan ucunda
nihayetim olmayacak benim
bıkmadan devam edeceğim
oysa sen gideceksin
ya kalanlar?

titredikçe soğuktan
doğurgan bedenimde
sana bir yer daha açılacak
al bir ferman yazılacak adına
ayaklarımın altında konacak noktan
ruhunu alacağım gövdemden içeri
ıstırabını dinleyeceksin yok ettiklerinin
sövgülerini…lanetini…öfkelerini
ıssızlığa düşmeyecek bu kez
içimde saklanan ruhların sesleri

açtım dallarımı ardına kadar
sarmak için yüreğini
beklemedeyiz…hep beraber

ansızın esen yelin içinde
hissedeceksin sana geldiğimi
senin de çiğ düşecek
göz kapaklarına
her sabah
çimen kokularına beleneceksin
toprak renkli odanda
ağzını her açtıkça
köklerim dolacak içine
çalacağım ruhunu senden
ve ıradıkça bedeninden sen
pişman olacaksın
nankör yaşanmışlığının hatalarına
ama nafile

"ben tanrısı ağaçların
son sözümle
seni bedenime alacağım
hazır ol!"

22.09.2006