.....................................................................Olsaydı bendeki gam Ferhad-ı mübtelâda
..............................................................................Bir âh ile verirdi bin Bî-sütûn’u bâda
.......................................................................................................................[Fuzuli]

I

Ferhat,
Kerem! ..
Durup durup
ünleyin sesimi;
size yakınmak için mi
sözlendi aşka şair olanlarımız? ..

Ferhat,
Kerem! ..
Bizi, bir savaşa terk ettiler
bizi bir, aşka taraf beklettiler:

içtim, kandım dedikçe yanıldı su
yontar giyerim dediğimce pörsüdü taş
dut ağacının koynuna sürüldü söğüt dalım
aşkın hiçbir kütüğünden düşemedim aslımı.

Ferhat,
Kerem! ..
Bizi, bir savaşa terk ettiler
bizi bir, aşka taraf beklettiler:

rüzgarın iyisini, kötüsünü tanımadı ömrüm
bir martı nerede ve nasıl ölür bilemedi
ayırdına varamadı ağardığının
babamın
saçının.

II

Ferhat,
Kerem! ..
Bizi, bir savaşa terk ettiler
bizi bir, aşka taraf beklettiler:

geceleyin
uykusunda
canı dürüldü ateşin
günlerin üstüne geçirildiği
geceler türedi; hatta yalınayaktı
vakit şeytanınsa kesilmezdi tırnağı;
naylon ambalajında satılan evlerden hiç
bir soğuk algınlığı sorulmazdı ve yazılmazdı
sokakların da uykuların da varoşuna yatıldığı.

Ferhat,
Kerem! ..
Bizi, bir savaşa terk ettiler
bizi bir, aşka taraf beklettiler:

derisine geçmiş kıymıkları
ancak bir yangında yok edebilecekken
törpülemek gerekti ahşap yüzünü umudun
hem kıyasıya ayıplanmaktı; harcırahıydı onun.

Ferhat,
Kerem! ..
Bizi, bir aşka taraf beklettiler
üst üste iki noktasıydı da hayat:
.........................................biri yerdi
.........................................biri göğerdi.