Öyle yaşamalısın ki ölünce mezarcı bile üzülsün. -Mark Twain |
|
||||||||||
|
maya tutunca sevmelerden kaçmak boşuna bunu seninle öğrendim ve ben olabildiğince seni, seninle yaşamak istiyorum bundan böyle çirkin değiliz akşamın alaca karanlığı kadar büyülü ve güzeliz gönderdiğin her ışığın aydınlattığı bir yer var dünyamda inanılmaz gelse de biliyorum senin gerçek olduğunu hava gibi, su gibisin gerçek olamayacak kadar insan olmandır belki de yadırgadığım öylesine temkinli kavramışken hayatı boş bulunmanın şaşkınlığını yaşıyorum yalnızca karşıma nasıl çıktığını bilmiyorum nasıl dolandığını yüreğime hiç önemi yok zaten çözmek istemiyorum sonunda korktuğum oldu işte kozamın delindiğini hissediyorum kanatlarım çıkmak için zorluyor renklerinle büyüleniyorum içimdeki yaşama sevinci büyüyor, büyüyor... çekinsem de olacaklardan korksam da yaşamalıyım diyorum bütün bunları yaşamalıyız yalnızca ‘’gel’’demeni önemsiyorum ‘’git’’deme olasılığını umursamıyorum sevdiğin senfoniler eşliğinde ve şiirlerinin ışığında yol yordam bilmesem de ilerlemek istiyorum tütün kokulu ellerini istiyorum sağ yanağıma bastırabilmek için bakışlarını bir de gözlerindeki pırıltıyı yakalayabilmek için sözcüklerin çoktan benim oldular zaten şiirlerinle... bir bardak şarabın verdiği sıcaklık gibi arada bir yoklasa da benliğimi dokunuşların verdiğin kadarını istiyorum, fazlasını değil yanlış anlama yaşattığın her heyecanı alıp koyuyorum ruhumun derinliklerine seni düşündüğüm her an dünya ikimiz için yaratılmış gibi geliyor bana bu yanılsamayı seviyorum seni sevdiğim gibi seviyorum seni sevmenin tüm anlamları ile tatlı telaşını çocuksu hallerinden olgunluğa geçişlerini öfkeli, sevinçli, sabırlı ve aceleci olmanı seviyorum kısacası sen oluşunu ... seni sevmek kutsal sularda yıkanmak gibi geliyor bana seninle ayrıntıları yaşamak yeni bir dünya sunuyor arınıyorum özlüyorum seni ölesiye özlüyorum yangın çıkaran dudaklarını ve nasıl oluyorsa; meltem rüzgarı serinliği veren nefesini özlüyorum en çok tüm bunlar yetmezmiş gibi bana fena halde iyi geldiğini biliyorum ‘’fena halde‘’diyorum; çünkü yoksunluğun kötü oluyor anlıyorum ki, kaçış yok dönüş yok sen bendesin...benimle olmalısın seni, senli yaşamak istiyorum olabildiğince.. 30. 08. 2006.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Yasemin Can, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |