Namert bir gül bıraktı yüreğine
Ah be gülen gözlüm, gül yüzlüm
Gülistan'da buldun bir an kendini
Yaşı dayanmış otuz beşe
Ne fayda bitanem ne fayda
Keşke akıl yaşta olsa
Yalan bakışlara dalıp gittin
Koca bir yanlışın ortasına
Aşkı oturttun
Olmaz gülüm, olamaz
Yuva yıkıp, yuva kurulmaz
Boyuna posuna bakan adam sanır
Aldanma güzelim aldanma
Gözleri de sözleri de aldatır
Bırak konuşsun bütün köy
Olmadı dolasın diline tüm dünya
Seni de onu da cümle alem tanır
Yüreğin gibi gözlerini de
Boğma kanlı göllerde
Senin bu halin canımı acıtır
Her acıda
Derin bir sancı yüreğimde
Acı çizgiler aksedince yüzüne
Yeşile bürünür toprak gözlerin
Ve
Fırtınalar kopar yağurlar yağar
Şimşekler çakar yeşilliğinde
Sırılsıklam eder kederlerin
Söyle şimdi gül yüzlüm
Her yağmur sonu beraber
Kuraklanmadık mı?
Hiç korkmadık ıslanmaktan
Sen yanımda ol yeter
Yıkamaz beni hayat denen canavar
Demez miydin
Yanındayım can dostum yanındayım
Namerdin sözleri aşk diye düştü yüreğine
Ah be gülen gözlüm, gül yüzlüm
Gerçeğe kapadın gözlerini
Lodos çarptı doğruları yüzüne
Sessizliğin melankolisi sarmasın
Bağır, çağır, ağla, kır, dağıt
Susma gül yüzlüm n'olur susma
Haydi dök içini bana
Bilirsin ne olursa olsun kırılamam sana
Şunu da unutma
Şahit olamam
Kendini zindanlara atışına
Göz göre göre
Atamam kör kuyulara
Evet gül yüzlüm tutan yok seni
Git şimdi o namerde
Gidersen ben olmayacağım
Tüm sevdiklerin gibi gideceğim ben de
Herkesi herşeyi bırak bir kenara da
Birazcık saygın varsa kendine
GİTME
GİTME GÜL YÜZLÜM...