bitmişliğin yolları uzadıkça ey sevgili
yürürken acılar hasret ve tükenişler
delice çılgınca sevildiğini
bil ey sevgili

gözler dağlara dalarken
yıldız kayması yaşanırken gözyaşlarında
umutluca umutsuzca
sevildiğini bil ey sevgili

sevildiğini düşün
benim seni sevdiğimi hep düşündüğüm gibi
beni bırakıp gittiğini
arkana bakmayışını hatırla
ne otogar nede bir tren istasyonu
hikayesi değil bu
sen beni basit bir sokakta
bırakıp gittin
yağmurda yağmıyordu
adını bile unuttum o sokağın
hatırladığım tek şey
sen giderken yerdeki
gözyaşlarımdı
sevildiğini bil ey sevgili
tıpkı yere dökülen o gözyaşları gibi

sevildiğini bil ey sevgili