“çamur yağmurlarının kana kesmiş pıhtısında
gittikçe çekiyor içine batağı
görene izin verilmediği için
duyan da yok artık”

kayalardan yuvarlanmış bedende
görülmüyor tek bir yara
ne de sızan kanın kızıllığı

ağza vurulmuş kilidin eseri
üzerine çöken sessizlik lanetinin
yanlışsa eğer parola
nizamiyede kalıp engellenir gelişlerin

ıramış olgulardan uzaktır her şey
yapayalnızken
nefreti kusan bir sahtelik durur karşında
tüm görkemiyle

sığınakların zincirlenmiş girişlerinde
açlıkla bekler varışını
yok oluş

kim üstlenir nedameti
bilinmezken hiçbir şey
uçuşurken özgürce sevdalı kelebekler

düşünsel bir değişimin
güdümlü sanrıları vurur
iğdiş edilen tüm yaralar
açılır bir bir
görünmez bir parçalanışla sızar kan

boğan basıklığında tavanın
dolaşır kabuslar
elde kalan
üç kuruşluk sevinçler
satılır hiç kuruşa sonunda
ve son resitali yayılır karanlığın
kırılgan yalvarışların seninle valsinde

yüzüne vurulan tokadın yangısında
zehrolur haklılığının ezilmişliği
açarlar açmaz olur hiçbir kilidi
ve yanıtsız kalır sorular

ne kadar nü ise tablo
örtülür gerçek de o kadar
ve kapanır herkese
kapının diğer yanı

ve devam eder hayat
hiç kimse bilmez
göremez hiçbir şeyi

21.06.2006