Mânâ âleminde, vefâ yolunda;
Bir cana meylettim, hayrâna düştüm!..
Gönül, vecde geldi cezbe halında;
Derdime gül bastım, dermâna düştüm!..

Mevlâ’m, gam bendini bende mi kurdu?..
Bu kulluk yükünü, sırtıma vurdu!..
Her zerrem “Hû” dedi, secdeye durdu;
Zamandan el aldım, devrâna düştüm!..

Bilmem, duyan var mı aşkın zârını?..
İhlâs ocağında buldum varını!..
İçimde gördükçe nefsin dârını;
Ölmeden hesaba, mizâna düştüm!..

Ömrüm, talan oldu bir hak uğruna;
Sanki dağ vuruldu, gülün bağrına!..
Girdim, ibret ile âlem seyrine;
Hayretten süzüldüm, hayrana düştüm!..

Ey gönül, görmeye gözümüz var mı?
Niyâzda eriyen özümüz var mı?..
Göçüp gittiğimiz özge diyâr mı?
Seçildim, sınandım, divâna düştüm!..

Takvayla inceldi her sesim, sözüm;
Hikmet dergâhında tutuştu közüm!..
Bir zikrin nûruna kandıkça özüm;
Büründüm iz’âna, irfana düştüm!..