şimdi size ne desem boş
işim yok,
beni dinlemezsiniz...
zaten kafam epeydir bir hoş
işim çok,
beni bilmezsiniz...

bir oda,bir salon ben
dört duvar,taban,tavan
yalnızlığımı yaşarım,
hayallerime sığmam
ve aslında
bir şeker kaşığı kadar bile tutmam

bazısına çok konuşurum
bazısına sorsan hiç konuşmam
içim yankılanır duvarlarımda
bomboş odalarım
yalnız benim sesim,
içimde,dışımda

ölsem gömerler öylesine
yüzümü tanıyan çıkmaz
sen fikirler estir dünyanda
dalga sesin bile rıhtımı bulmaz
varsın yoksun kime ne
varsın olsun böyle, fark etmez

şimdi bunları niye yazdım
ağır bana bu kafa
bu kadarını sana bıraktım
al tart bakalım dünyanda
sende bu ruh kaç para
sen düşün gerisini,
ben artık rahatım...