Oruç bir kişinin iradesine sahip çıkarak bedenen ve ruhen tüm yanlış hareketlerden uzak durmasıdır. İslam’ın beş şartından biri olan bu kuralı daha uzun bir süre yapabilecek konumunda iken yalnızca bir ay yapıyoruz bu da dinimizin bizi ne kadar az zorladığının bir göstergesi olsa gerek.

Oruç tutma kavramı kişiden kişiye değişik olarak algılanır. Bir bölümde yapamam korkusu öne sürülerek yapmak düşünülemiyor. Diğer bir bölümde ise kendini yaparıma inandırmış insanlar var. Üçüncü bölüm ise benim hiç anlamadığım doğal olarak da beni anlamayan, oruç tutmayı bir eziyetmiş gibi gören veya orucun anlamını kavramakta güçlük çeken daha doğrusu çekmek isteyen topluluk. Toplumda karışıklıklar hep bu yüzden çıkıyor. İnsanları dinden ayıran sebeplerden en önemlisi de bu zaten. Kimse ne zaman kimi dinleyeceğinin farkına varamıyor. Zamanla bu öyle büyük boyutlara ulaşılıyor ki bir karış boydan iki elle ölçülmeyecek boyutlara geliyor.

Aslında bu özel günler bir aynayla insanlara yansıtılıyor gibi. Bazıları bu aynadan faydalanmak için aynayı ortalayıp onunla beraber hareket ediyorlar. Bazıları ise aynanın kırık bir köşesinde gizleniyor. Çünkü onlar kendilerine bakmaktan korkuyorlar. Ve çünkü kendilerini o kadar çok büyük görüyorlar ki aynaya sığmamaktan korkuyorlar.