Herkeste bir tedirginlik vardi kimse ne yapacagını bilmiyordu gencler hepsi sokaklarda hepsi hepsi''kahrolsun kapitalizm'' sloganlarıyla yerii gögü inletiyordu tüm anne ve babalar acaba bügün benim oglum eve dönebilirmi endişesi ile gece saat4 -5lere kadar uyuyamıyorduoglu kızı gelince belki dünyanın en mutlu insanı oluyordu ama ertesi gün yine aynı işkencedevam ediyordu ama aralarında birileri vardiki o hiçte digerleri gibi degildiogluyla sokakta ogluyla evde ogluyla polis jopukarsilamaktaydı cünkü kendiside oglu gibi kapitalist dünya liderlerine kin besliyor ABD ve yandaslarina en agır darbeyi indirmeyi herseyden cok istiyordu sabah evden yine ogluyla cıktı gencleri etrafına topladi yapılmasi grekenleri anlattı ve sloganlari atmaya basladı ve gencleri galeyana getirdi herkes aynı seyleri söylüyor herkes kin kusuyordu ve yine ortalık karısmıs bir düzüne polis ellerinde joplari onları dagıtmak için otobüslerden inmişti ve herkes bir yana dagılmiştioglunu göremiyordu kacmak itemiyordu onsuz ama onu bulamıyordu sonra gözü polislere ilişti birini araya almiş öldüresiye dövüyorlardi dikkatlice baktı ogluydu elinden bişey gelmiyordu gencler onu koludan tuttuklari gibi kosmaya zorladılar ve gitti 1 saat sonra geldiginde ise yerde gözleri acık gülümseyen bir ceset buldu sarıldı avazı cıktıgı kadar bagırdı ama nafile artık öksüz kalmıştı sadece cocuklar öksüz kalmaz bu dünyada var olan ve herseyi ile sevdigi cocugunu kaybedenlerde öksüz kalır ve oda öksüz kalmişti