bu sabah gelirken çevreme bi baktımda bu hayatın bir parçası olduğunu bilmek ne kadar güzel bir duygu aslında bizi üzen şeylerin bile bu hayatın olmazsa olmazlarından olduğunun bilincinde olmak budenli yaşama bağlı olmak diyorum o kadar mutlu ediyorki insanı
yalnız olan bir insanın bile mutlu olabileceğini vurguluyor sanki herşey
kış ortasında çıkan bir kardelenin güzelliğide buna bir örnek olsa gerek
her sabah aynı saatte bir kız çocuğu görüyorum biraz bana benziyor ve her sabah okula geç kalıyor bana şu soruyu soruyor(öğretmenler zili çaldımı abla)
bende sen yinemi geçkaldın cevabını veriyorum
hersabah bana sorduğunun bilincindemi hiç bilmiyorum
onun gibi küçük bir bedeni düşünüyorum bazen hep öyle kalsak diyorum hayat işte ozaman gerçekten bayram olurdu
bütün mutluluğumuzun küçük bir bebeğe yada geç saatlere kadar sokakta oyun oynamaya bağlı olduğu bir yaşam...