Yalnızım yine.yapayalnız...hava yaz…sıcak,insanlar denizde…ben yaşlı bir beden gibi terkedilmiş bir evde.hava kış…soğuk,onlar evlerinde,hep birlikte soba başında,ben hiç uğranmayan sokaklarda.hava sonbahar…ayaz…ben ne içerde ne dışarıda…ben hayata,hayatın en ortasında ama yalnız…bir yaprak gibi savruluyorum…ordan oraya…hava ilkbahar…en sevdiğim mevsim…ne sıcak ne soğuk…ama ben yine ne içerdeyim ne dışarda…hayatın tam ortasında….

Bir terk ediliş var yüreğimde bir korku.garip bir heyecan var yüreğimde…adını koyamadığım bir olgu.ilk defa anne olan bir insan gibi midemde kelebekler uçuşuyor…sevgilisiyle buluşan bir kız gibi ellerim donuyor…bir terk ediliş var yüreğimde…bir göç ediş başka bir kalbe…

Bir çocuk var içimde…oyunlar oynayan fırsat buldukça…kendine oyunlar yaratan.zeki ama yalnız bir çocuk var içimde..oyuncakları uğruna ağlayan,hergün içi yanan,ölümü erken öğrenmiş yapayalnız bir çocuk var içimde…

Bir sen varsın yüreğimde…tek aşk dediğim…uğruna ölürüm dediğim tek sen varsın içimde…bir korkusun yüreğimde…beni terk etme…içimdeki çocuk bırak seninle öğrensin oyunlar oynamayı…sen kal bana…ölümden başka…bir tek sen ol yüreğimde BENİ HİÇ BIRAKMA…

EZGİ KARAGÖZ***