İçimdeki dört duvarı yıkıp, koskoca bir çöl oluşturabilirim burada. Hemen şu an bulunduğum yerde dağıtabilirim kum tanelerimi. Nedir bana cevrin kader? Ne alıp veremediğin var benimle? Alnıma yazılırken, bana sorulmadın ki? Neden sahipleniyorum seni böyle deliler gibi? Sığınıyor muyum sana yoksa?

Kumdan kaleler yapıp, kendi hükmümü sürmeliyim...

Ahh yalnızlığım! İçimdeki kaktüs çiçeğim... Neden zor gelir ki seni taşımak bana? Söyle, kaç ele batırdın dikenlerini? Kırsam boynunu, hemen şimdi... Göğsümden ak(a)mayan sütümü emen sen misin? Neden paylaşamıyorum seni? Saklanıyor muyum sana yoksa?

Aşk! Gönlümden ufkuma düşen sıcak aydınlığım, güneşim...
Gel... Gel ve elimi, dilimi çöz, beni kutsa. Leylâ olup yataklara düşebilirim hemen şimdi... Neden böyle hep uzaksın bana? Bütün uzuvlarımı dolaşıp yüreğime işleyebilecekken, alnımda öbekleşip kalan ter taneleri sen misin? Neden silip kirli bir mendile at(a)mıyorum seni?

Kaldırım taşlarına kadar düşen aşk edebiyatının nesini yazıyorum?

Hayallerim, umutlarım, hüzünlerim! Yüreğimden dökülüp bir bir önüme dizilen kervanım... Peşim sıra sürüklediğim bunca ağırlık siz misiniz? Bütün yükü sırtımdan indirip hafifleyebilirim hemen şimdi... Kalbimdeki ağrının sebebi
hanginizsiniz? Beni yıkıp yıkıp tekrar ayağa kaldıran kim? Kirpiğimin ucundan göz bebeğime yansıyan hüznüm, sen misin beni böyle biçare kılan? Beynimin güdümlediği umudumu yoldan çıkarıp saptıran kim? Neden aklım değil de yüreğimdir, kılavuzluk eden bu katara?

Gözyaşlarım! Sarsıla sarsıla, ıkınıp, çığlıklar atarak, içimden boşalttığım ağıtlarım.Titreyen dudaklarımla ahenk içinde süzülüp dökülen ıslaklığım, serabım... Yutamadığım her türlü fazlalığı içimden atan sen misin? Geçmişime, bıraktıklarıma veda edebilirim hemen şimdi ağlama nöbetine tutulabilirim... "Neden?" diye sormayacağım sana... Bana acı veren sen değilsin.


Ah Tanrım! Ah! İşte! Her an bıkıp usanmadan oynayabileceğim ölüm provası bu... Ah Tanrım! Ah ! Fırtına gelip sermeden yere kurduğum her şeyi, ne olursun indir perdeyi..