Seni tanıdıktan sonra Ankara’dan ikinci ayrılışım. Yollar ne kadar uzaklara götürse de beni, her şeyim sen olmuşsun sanki yüreğim bir o kadar geriye gidiyor inan.
Yüzlerce cevapsız soru bırakıyorum geride.
Kaleminden istemeden de olsa ismim dökülmüşmüdür notların en kuytu köşesine?
Kederden de olsa çektiğin derin bir ofta anmışmısındır beni?
Göz kapakların yorgunluktan olsun kapanırken yavaş yavaş bir an olsun belirmişmidir hayalim gözlerinin önünde?
İnan hiç birini bilmiyorum.
Tek bildiğim, anlayabildiğim:
Tüm sayfalarımda adının yazılı olduğu, her sayfayı çevirdiğimde derin bir nefes aldığım ve gözlerimi kapamaya cesaret edemediğim.
Ben seni çok sevdim, sen bunların hiçbirini bilmesen de.