SON(LU)BAHAR

Damıtılıyor sonbaharda güneşin gözyaşları
Geçmiş bahar düşüyor umut rengi yollara
Yalan dolu gözyaşı mahzenlerinde
Puslanıyor aşina gözlerin pırıltıları

Adım adım yürüyorum sonbaharı
“Bir zamanlar”ı çiğneyerek fütursuzca
Ayağıma kazıyor mazi haritasını
Yürek atlasımda bir sayfa daha

Bitti diyor rüzgar, yaz geceleri
Bağladı son denizci kayığını bekleyen göze
Gökkuşağından bal süzülür zanneden arı
Doldurdu kovanını bir avuç hiçle

Göçüp gitti dalgalar bir leyleğin kanadında
Yok artık o deniz ufkun ben tarafında
Med-cezire karışan ölü yakamozlarda
Dolunay bağladı yarınsızlık yularını boynuna

Rehin verdik çoklarını şu toprağa
Günleri çıkışmadı ipoteği kaldırmaya
Başak verse yitenler umudun tarlasında
Yine yeşerse gözleri can pınarıyla..

Damla damla hasrettir süzülen ruhumdan
Sahipleri için şu silik ayak izlerinin
Dünyada geçmesin diye zamana yalvarırken
Şimdi insafına kalan sonsuz saatlerin…

Ayşe Tuğba Karslı