Yetinmeyi bilemedim.
Ne sen bana yettin,ne de dünya,ne de...
Sahte gülüşler,arkandan vuran dostlar
Yetinmeyi bilemedim.
Ne aşkta yetindim,ne de arkadaşlıklarda
Belki bende suç vardı.
Çok sevgisiz kaldım;aç gibi,susuz gibi...
Belki de,
Belki de sizlerdiniz beni böyle yapan
Kazanamadım herşeyi,kazanamamayı düşünmedim
Ama...
Yetinmeyi bilemedim.
Kederlerimle gecelemeyi öğrendim,
Hasat mevsimi gelmedi gönlüme.
Karartamadım gölgeleri,hep sahte kaldılar,
Hep aynı yüzler,hep aynı gölgeler
Değişen tek birşey olmamış gönlümde
Hayatın gizi ayak uçlarımda.
Ve gözyaşlarım,bulutlarda...
Herşeyi,belki de herşeyi başardım bu hayatta
Farkında bile olmadan,herşeye sahip oldum
Bir tek,bir tek:
Yetinmeyi bilemedim...