Ahmet, üniversite üçüncü sınıftaydı ve psikolojik olarak kendini sıkışmış hissediyordu. Üniversitenin bitmesine bir buçuk sene kalmıştı; ama ne bir yabancı dili vardı, ne de bilgisayar kullanabiliyordu. İnsanlarla iletişiminin de çok başarılı olmadığını düşünüyordu. Okumak istediği çok kitap vardı. Ne var ki, kitapları okurken sıkılıp bırakıyordu.

Proce
Ahmet'in sınıfta gıpta ettiği Rauf isminde bir arkadaşı vardı. Rauf da, okula başladığında ne bir yabancı dil biliyordu, ne de bilgisayar kullanabiliyordu. Hatta ilk Rauf ile tanıştıklarında Rauf çekingenliğinden konuşamamıştı bile. Şimdi ise Rauf sınıfın en gözde öğrencisiydi. Çok okuyor, hemen her derste söz alıyor ve kimsenin hatta bazen hocanın bile, daha önce duymadığı, bilmediği konulardan söz ediyordu. Ders aralarında Rauf ile normal bir sohbet yapmak imkansızdı. Rauf, sürekli olarak kafasındaki projelerle ilgili konuşuyor ve o projelerle ilgili yapacağı girişimlerden söz ediyordu.

Rauf, Ayşe isimli sınıf arkadaşı bir kıza sevdalanmıştı. Bir iki kısa konuşma sırasında genç Ayşe'nin gitarla çalınan şarkıları dinlemeyi çok sevdiğini öğrenmişti. Rauf, Ayşe'nin kalbini çalmak için gitar çalmayı öğrenmeyi, ona bir şiir yazarak o şiiri bestelemeyi ve ona dinletmeye karar vermişti. Birçok araştırma yaparak kendisine gitar kursu buldu ve bir gitar aldı. Şarkı sözü yazabilmek için çok sayıda şarkı sözü okudu. Amatör de olsa beste yapmak için, bestecilerle görüştü. Kursun sonunda projesini gerçekleştirmişti. Ayşe, Rauf'un yazdığı sözlerden ve onun için gitar çalmayı öğrenmesinden çok etkilendi ve izleyen aylarda nişanlandılar.

Rauf, part-time çalıştığı küçük şirket ISO 9000 belgesini almaya karar vermişti. ISO 9000 belgesini alma projesini Rauf'a verdiler. Rauf, normalde hiç okumayacağı yönetim kitaplarını okumaya başladı. ISO 9000 belgesini almış başka şirketlerin yöneticileriyle görüştü. Kalite Derneği'ne giderek kütüphaneden ISO 9000 ile ilgili kitaplar aldı. Bu çalışmaya başladığından 12 ay sonra çalıştığı şirket ISO 9001 belgesini almaya hak kazandı.

Rauf, "İş Yaşamında Köpekbalıklarıyla Yüzmek" isimli kitaptan çok etkilenmiş ve kitabın yazarı Harvey Mackey'e sorular içeren bir mektup yazmıştı. Bir arkadaşının yardımıyla İngilizce'ye çevirerek mektubu göndermişlerdi. Harvey Mackey, mektubu önemsemiş, cevap yazmış ve yeni çıkan kitabını (İngilizce) olarak göndermişti. Rauf, bu kitabı okumak istiyordu; ama kitap İngilizce'ydi, nasıl okuyacaktı? Rauf, bu kitabı okuyacak seviyeye gelinceye kadar İngilizce çalışmaya karar verdi. Herkesten daha hırslı çalışıyordu, o kitabı bir yıl içinde okumayı kendine hedef koymuştu.

Bir gün sınıf arkadaşı Ahmet, ders arasında Rauf'a, İngilizce'yi, gitar çalmasını, bir şirkete ISO 9000 belgesini aldırmayı nasıl öğrendiğini sordu. Rauf, "basit" dedi:

"Projelerle... farkındaysan hayatımda hep projeler var. İsmi olan projeler: Ayşe ile arkadaş olmak ve sonra evlenmek projesi, part-time çalıştığım şirkete ISO 9001 belgesi aldırma projesi, Harvey Mackey'in kitabını okuma projesi. Eğer bu projeler olmasaydı, ben bu yetenekleri kazanmak için gerekli emeği sarf etmeyecektim. Eğer uygun ortamda değilsen İngilizce öğrenmek için İngilizce öğrenilmiyor; ama uygun ortam yoksa bile Harvey Mackey'in kitabını okuma projesi gibi bir proje varsa hırsla çalışılıyor. Hayatında ismi olan ve gerçekten başarmak istediğin, uğraştığın projeler varsa, kişisel gelişim, yetenekler ve çevre kendiliğinden geliyor. Ben de hayatıma projeler girinceye kadar bir atalet içindeydim; sanırım projeler, kişisel gelişim ve değişimin en önemli aracı. Kendine ben yaşamımda neler istiyorum diye sor ve bunları projeye dönüştür."

Melih Arat
meliharat@hotmail.com
Dünya Hafta, 30 Kasım - 6 Aralık 2001, 49