ÇİÇEĞİM

Uğrunda karlı dağlar
sarp yamaçlar
ve azgın ırmaklar geçtiğim
çiçeğim
solmakta artık,

susuz kalmadı
güneşsiz de
ama
okşanmamakta yüreği

bilemedim
yetmediğini
suyun güneşin
bir koklamak gerektiğini
derinden,
belki bir dokunuş usulca
en güzel yerinden,

ve işte solmakta
sonunda yolun,

hiç küsmedi
ve ölümün hüznünü dahi görmedim
gözlerinde
içine akmakta gözyaşları,

nafile;
solmakta çiçeğim.


(çiçeğinse solar sevgisizliğinde,
senin mi diye sınama onu
çek içine duy kokusunu
o zaten senin çiçeğin olur)

Sadık Yarar

21/şubat/2005