eşiğinden döndün

bir kelime bırakmadın

salındın boşlukta

eşiğinden döndün


eşiğinden döndün aşkın

sana verilecek bir vaat kalmadı

sana sunulacak bir dokunuş

sana çıkıverilecek bir kapı kalmadı

gümbür gümbürdü hayat

eşiğinden döndün aşkın




eşiğinden döndün kendinin

uykulu yorgundun

anlamsız

serseri

dokunsan uçacaktın

ellesen açılacaktı kapı

bir baksan utanacaktı içindeki gardiyan

eşiğinden döndün kendinin



eşiğinden döndün akşamın

eşiğinden döndün sabahın

eşiğinden döndün yarının

dün gibiydi puslu pencerenin ardında

tuttuğun yol düz ve çıkmaz

adımını sorsaydın ayışığına

kaldırıp başını yaslasaydın seher yeline

belki ağlamaklı belki mahzun

eşiğinden döndün yarının




elimi tutsaydın biliyorum adımını koysaydın eşikten içeri biliyorum sarılsaydın bana biliyorum

biliyorum uyusaydın pencereden içeri

kendin bildin kendin bildin

eşiğimden döndün benim




eşiğimden döndün

salındın boşlukta

bir kelime bırakmadan

eşiğimden döndün