Ve sen kuş olur gidersin. Fırtınaya tutulduğumda sığınacak limanım, hayat patikasında yoldaşım, yalnızlığımı paylaştığım, yüreğimi yüreğine bağladığım sevdiceğimdin. Seninle göz göze gelip, gözlerinde kaybolduğum bir an, sensiz bir dünyada yaşanan binlerce yıla bedeldi benim için. Bulunduğun diyarın havasıyla mutlu olmuştum. Bir mercan sabrı içinde beklemiştim sana kavuşacağım günü. Beklenen sevgili olunca, yılları beklemek güzeldi vuslat için. Hep kaybetmekten korkmuştum seni. Kaybetmekten korkmak, kaybetmenin ilk adımıymış, bilemedim.


Sevgili; ve sen, kuş olur gidersin. Bırakarak ardında gözyaşlarımı, bir elveda bile demeden kanat açarsın meçhule. Kalbi kırılmış bir çocuk gibi boyun bükerek bakakaldım ardından. Ve şimdi içimde büyüyüp duran yalnızlığıma gözyaşlarımda derman arıyorum.

Ben bir suçluyum sevgili. İflah olmaz bir suçlu. Başka sevgilere dilbeste olmadan seni sevmekti suçum. Al ve yüreğine hapset beni. Ben bir suçluyum sevgili. Kafeste hapsolmuş sevdiğinin, kafesinin üzerine konmuş, gözünü ondan ayırmadan bekleyen güvercin gibi seni beklemekti suçum.

Ve sen kuş olur gidersin. Bırakarak ardında acı veren hatıraları, ağlayan gözlerime bir kez olsun bakmadan gidersin. Hani beraber ağladığımız geceler vardı. Gözyaşları içinde Rahman’a ulaştırdığımız dualar vardı. Hani birlikte çarpan yüreklerimiz, ölümü dahi ayrılık saymayan gönüllerimiz vardı. Dönüp ardına bakmadan, yaşananları geleceğin hasret dolu bağrına gömüp gidersin. Dünya sensiz yaşanmıyor sevgili. Herşey anlamını yitirdi sensizlik mevsiminde.

Seni böylesine severken, gözümü bir an olsun ayırmadan seni beklerken, vuslatın hülyaları ile yılları devirirken, vuslat arefesinde; Ve sen kuş olur gidersin.


15 Eylül 2005 15:05

Adapazarı