Hayat imtihanında, Nasibim çile “Çek” der,
Aşk-ı hakîkîye gir, sınav ölüme “Dek” der,
Yevm-i mahşer mîzânı, altınını pul eder,
Aşikâr iken ölüm, nefis dâima “Şekk” der.

Tevâzua gem vurup, Gurur başını “Dik” der,
İllâ ki sen haklısın, başka efkârı “Yık” der,
Mahşer gününde mîzân, tüm enfûsu kul eder,
Tefli eğlence olsa, nefis göğe de “Çık” der.

İhlâs ef’âle bakıp, eneyi yere “Dök” der,
Hakkın huzuru âlî, aczini bil diz “Çök” der,
Alem son mîzânında, tüm beşeri tül eder,
Nihâyet sekeratta, nefis îmânı “Sök” der.

Iztırâb çeker ceset, berzâhta dâim “Vah” der,
Nâdim olsa kâr etmez, son uykusunda “Câh” der,
Dâr-ı mahşer mîzânı, îmansızı kul eder,
Arz ve semâ mat iken, nefis Sırât’ta “Şâh” der.

Çile derviş sabrıdır, zâif bedenler “Pes“ der,
İstiğfâr rûha gıdâ, gayr-i meşruyu “Kes” der,
Lâkin mîzân-ı mahşer, dünya malın çul eder,
Eşya irşâda durmuş, nefis buna da “Ye’s” der.

Dua Hakk’ka ilticâ, felsefe ilmen “Yok” der,
Ünvanın âlim olsa, delile bâtıl “Çok” der,
Şeksiz mîzân-ı mahşer, bâtıl fikri dul eder,
Mevtin nasihatine, nefis hep karnım “Tok” der.

Ücret peşin ödenmiş, vücûdun bana “Bak” der,
Şâhit olsun ki âlem, son durak yine “Hâk” der,
Nasıl mîzân-ı mahşer, mevcûdâtı kül eder,
Ateş kapıda olsa, nefis cahilce/pervasız “Yak” der.

Savm-ı Ramazan gelse, arzu-yu nefsi “Vur” der,
İmsâktan tâ iftâra, saat-i sabrı “Kur” der,
Bil ki mîzân-ı mahşer, haydi sevabın bul der,
En nihâyette açlık, nefse secdeye “Dur” der.

18.03.05 / Frankfurt