Korkular sararken bedenimi gecenin teninde
Zırvalamak istemiyorum...
Kendi kendime büyütüp acıları
Yalnızlığa itiyorsam yüreğimi
Bu benim suçum, pişmanım.

İtirazlar itirafları örter...
Savunması yok bu sözlerin
Her gidişin peşinden ben koşuyorsam
Ve kıyıda köşede ağlıyorsam
Bu benim suçum, pişmanım.

Takvimlerden çalıyordum
Hep neşeli, mutlu olacakmışım gibi
Savuruyordum gülüşlerimi
Ne yazık ki şimdi hep ağlıyorsam
Bu benim suçum, pişmanım.

Gündüzleri dost, geceleri düşman bildim
Kaç zaman bununla yaşadım
Saçmaladım, kendimi kandırdım
Dost düşman, düşman düşman kaldıysa
Bu benim suçum, pişmanım.

İtirafım belki zamansız oldu
Ömrüm tazeydi, başlamadan soldu
Sevilmedim, sevdiklerime ne oldu
Bülbül ah çekerek saçını yoldu
Bu benim suçum, pişmanım.

Fatih Kuyucu