Acısını içtim aşkın,
Yoruldum hep yoruldum…
Kime tutunduysam yaralı kanadımla,
Yalanlarında kayboldum…
Masum bir çocuk bakışıyla geçtim
Aşkın kör gözlerinden…
Yüreğimi büyüttüm,
Düşler yetiştirdim minik avuçlarımda,
Ağlamayı öğrendim,
Gülmeyi unuttum…
Hırçın denizlerde boşa kürek çektim hep,
Yalnızlığın kıyısında unutulan bir liman gibi
Bekledim,durdum…
Nereye gittiğini bilmeyen bir yolcunun,
Sessizliğinde geçti hayatım,
Aşkı bulayım derken yolumdan oldum…
Korkularım büyüdü aşkın kollarında,
Sessizlik parladı içimde bir yakamoz gibi,
Üç kuruşa yalnızlığa sattı…
Hüznüne dokundum,
Gökkuşağı gibi değildi renkleri,
Siyahında boğuldum…
Gülen suretimi ne bana gösterdi,
Ne gördüm alabildiğince yüzünü,
Ne de güldürdü benim yüzümü…
Yar olmadı bana hiç,
Seslendim ses vermedi,
Sonunda sustum…
Aylardan temmuzdu
Ve bir akşam üstü
Aşkı sırtından vurdum!