aslında görmek istemediğim şeyleri gördü falcı,
söylemek istemediklerimdi dudaklarından dökülen,
içimden gelen gözyaşlarımın sebepleriydi
tüm düşündüğüm
ve güneşin doğuş sebebiyle ne kadar benzeştiğiydi
doğuşumun
tüm düşündüğüm farklı olabilmekti birilerinden
aynı hayalleri kurarken diğerleriyle
aslında içimdeki sıkıntının sebebiydi hayat
asla yaşamayı beceremediğim,
ne olacaksa olsun dediğim anları
duvarlarla çevrelediğim zamandı zaman,
ve huzuru bulmak için içtiğim kahvenin
karamsarlığımı yansıttığı andı o an,
ve falcı aslında yüreğimdi
mantığa tutsak edildiğim zamanda.
ve kahve telvesinde eksik olan huzurdu
hep aradığım.
ve hep bulduğumda değilde,
kaybettiğimde farkettiğimdi huzur.
aslında hayat tam da buydu
bir kahve telvesinde şekillenip
falcının dudaklarıyla seslenen
ve bir su akıcılığının ardından
izi bile kalmayan.