BEN

Yorgun, ısssız, kimsesiz, fakat ben
Kimsesizlerin kimsesi olmaya namzet yine ben
Hayal kurarım ben...
Güneşin ışıltılarına karşı
Hayallerim güneşten de büyüktür
Heybetiyle de titretir yeri-arşı
Kimi der: "Adam sen de hayallerle nereye varılır?!"
Böyle diyenlere hep yüreğim yarılır
Benim gözümde onlar hep
İnsanlıktan yoksun zavallılardır
Ben... ben... ben
"Ben"i tarifte çaresiz kalan ben.
Ölümün soğuk nefesini hissetmek
Hayatın anlam deryası, bir mercimek tanesinde saklı demek
Belki de sadece bundan ibaretimdir ben
Şu "ben"in derdi ne kadar büyük...
Dogmatik felsefeden aykırı gönülden bir yük
Yorgun, ıssız ve kimsesiz olan, ben
Koca yığınlar teşekkülü "Biz" karşısında aslında bir hiçim ben

EMRE KOŞAK