Yattığım odadan çok net duyulurdu tren dedikleri
Aslında benim beynimde tam olarak ne olduğunu kestiremediğim cismin korkunç mu korkunç sesi.
Ne zaman sesini duysam kulaklarımı var gücümle tıkar masa iskemle ne bulursam artına girerdim.
Yada yorganın içine sıkı sıkı gömülür avaz avaz şarkılar söylerdim sesini duymamak için.
Neydi bu tren dedikleri şey?
Bazı kış geceleri babam bağlamasını eline alır var gücüyle söylerdi ;
"kara tren gecikir belki hiç gelmez..."
Çocuk aklımda bağ kurmaya çalışırdım.
'Kara' kötü şeyler için kullanılırdı. Hayır renk değildi!
Annem "elbet geçecek Türkiye'nin bu kara günleri demişti...
Komşu Gülşen teyze "ah komşu şu bakkal arif efendinin kara kaplı veresiye
defterini yakacağım" demişti
Zeynep abla bize geldiğinde annem ona "hadi kara kara düşünme artık"
derken Zeynep abla birden bire ağlamaya başlamıştı
Belli ki bu ,kara kötü bişeydi ,kara trende öyle...
Asla renk değildi öyle olsa annem siyah siyah düşünme yada Gülşen teyze siyah kaplı defter derdi.
Belli ki bu yürüyen bişeydi babam"belki hiç gelmez" dediğine göre...
Sonra bir gün bir şey oldu
Sedef'le sokakta çamurdan ev yapıyorduk
Biliyormusun dedim "tren var çok kötü, korkunç görürsen kaç ondan"
Sedef çok bilmiş bir halde sırıtarak "yaaa öylemi neymiş bu tren bakalım" dedi
"Şey o hani hansel'le gretel'i çikolataya çeviriyo ya ölüyolar ya işte o valla billa kaç ben sesini duydum çok kötü" dedim...
Sedef bilmiş halde bir kahkaha attı
"ahhaaay! salak o öyle bişey değil"
"çok güzel ben biliyom. Bir keresinde bindim bile"
O an şoktaydım ve herşeyden kopmuş ilgiyle Bilgen' i dinliyordum.
"bin-din-miiii?"
"Evet bindim tabii, teyzemlere gittik biz onla o bir taşıt"
"Araba gibi mi yani?"
"Hayır içinde tuvaleti de var"
"çişimi bile yaptım."
"nası yani ev gibi mi?"
"oooof çok aptalsın" dedi .Çamurdan yaptığımız evi yıkıp gitti...
Allak bullak olmuştum.Neydi bu tren dedikleri içinde tuvaleti olan taşıt?
Yine çocuk aklımda hayaller kurmaya başladım
Beni alıp bilinmezler ülkesine götürecekti korkuyordum...
Bende hansel'le gretel' gibi o evin çikolata parçası olacaktım
O kötü kalpli cadı benide kazana atacaktı... Dehşet içerisindeydim
Sonra belki de tren kötü bir şey değildir dedim. Belki beni harikalar diyarına götürürdü...
Çok arkadaşım olurdu...
O kadar dalmışım ki hayallerime babamın seslendiğini bile duymamışım
Birden sıçradım...
"Kızıııım sana söylüyorum ne düşünüyorsun kara kara öyle"
Kahretsin aynı şeyi söylemişti kara kara düşünmek-kara tren-tuvaletli taşıt
Allak bullaktım işte !
"babaaaaaa kara tren ne yaaaaa ?"
"nası ne?
"Tuvaletli taşıtmış Sedef öyle diyo"
Evde birden bir kahkaha koptu...Ben ise şaşkın!
Benimle dalga geçmeye başladılar
Babam "yakında anlarsın" dedi sadece.
Ve o yaz çocukluğumun kabusu trene bindik. İzmir'e gittik.Ne karaydı ne korkunç öylesine bir şeydi işte
Mutlumuydum? hayır...
Meraklı mı? biraz...
Umutlu mu? hiç...
Babamın kucağında öylesine bir yolculuk yaptım işte tuvaletli taşıtta...
Yol boyunca...
Babam bana baktı, bende camdan dışarı.
Dalıp gittim kendi içimde büyüttüğüm hayallere...
İşte o gün bu gündür bizim evde trenin asıl adı tuvaletli taşıttır.
Gönül Sevinç

12.ŞUBAT.2005