" Irak' ın başkenti Bağdat' ın kuzeyinde bir
Türk kamyon şoförü silahlı kişilerce pusuya
düşürülerek öldürüldü........."

Haberin devamını okuyamıyorum. Niye güzel, sevindirici, mutlu edici bir haber yazmaz ki bu gazeteler? sabah sabah... Öldürüldü, kazada bilmem kaç kişi hayatını kaybetti, bir kapkaç kurbanı daha......
Hiç mi güzel bir şey olmaz bu memlekette, dünyada. Olduramaz mıyız?
Evli miydi acaba adamcağız? Evliyse kaç çocuğu vardı ki? Nereliydi? Okuyor muydu çocukları? Belki de biri çok küçüktü daha. Söz vermişti ona " sana oyuncak getireceğim dönerken", çocuğu ardından ağlamasın diye. Ne yenirdi evlerinde, bir kap yemek belki de. Irak' ta ölen ilk Türk kamyon şoförü değildi ki. Direksiyonu ölüme salladığının ihtimali vardır elbet aklının bir köşesinde. Gitmeseydi ya, niye canını tehlikeye attı? İşsiz kalırım diye mi korkmuştu acaba? İşsizlik.... Tabii ya, işsiz kalırsa ne yedirecekti karısına, çoluk çocuğuna? Evin kirası, faturalar.....
Irak' ta böyle öldürülen Türk şoförlerinin sayısı 60' ı aşmış. Nasıl ya, nasıl yapabiliyorlar bunu? Hani nerede inanç, iman? Aaaaa, haklarını yemeyeyim şimdi, canlı canlı yayınlarken vuruyorlar ya Arapça dua okuyorlar ilk önce. Gözlerini bağla, ellerini bağla kurbanlık koyun gibi " hadi ölüme gidiyorsun" ve canlı yayında tak tek kurşunla beyninden...... " Biz böyleyiz işte, bizim imanımız bu, itikatımız bu, bizler bu kadar cani ruhluyuz acımayız, ibret-i alem için canlı yayında öldürürüz tek kurşunla, görün ki, görün işte..."
Hiç tanımadığın insanlar tarafından öldürülmek, kuzeyde... Irak' ın başkenti Bağdat' ın kuzeyinde... Evine dönememek, söz verdiğin oyuncağı götürememek çocuğuna, eşine- dostuna sarılamamak bir kez daha... Hiç bir suçun yokken ekmek kavgasında, üstüne canını vermek... Bağdat' ın kuzeyinde ya da güneyinde, batısında, doğusunda, tam ortasında..... Hayatını bırakmak......

Neydi bu şimdi, ne demekti?
Ölmek mi, öldürülmek mi? Kuzeyde, Irak' ın başkenti Bağdat'ın kuzeyinde.................