Yollarım bitmez yürüye yürüye,
Ağaç devrilmez çürüye çürüye,
birkaç atımlık toprakla birlikte,
Bedenler biter ruh kalır geriye.

Gün batar, sabah yeniden doğar.
Ve insanlar ölür, insanlar doğar.
Aşk dolu yürek, çok büyük olsa da
kara toprak altında, kabre sığar

Ömür bazen uzun, bazen çok kısa
Kimler gelmiş, kimler geçmiş baksana
Bir gün var, ertesi gün ise yoksun
Ölüm de ömür gibi, anlasana!

Tüm geçmiş dün, çok uzakta gelecek.
Zaman durmuş, yarın hiç gelmeyecek.
Dakika asır, saniye tüm geçmiş
Ruh sağ, ama beden bir gün ölecek

Son durak, değil mi ki kara toprak?
Yürekler yansa da mümkün mü kaçmak?
Yaşlar sel olsa da gözlerden akan,
Kim kalmış ki bâki, bir tek biz kalsak!

Aşka yenik isimsiz bir bakiyiz
Yaftası boynunda gidenlerdeniz
Bitmeyecek yollar, bitti sonunda.
Bir yağmurla kaybolur izlerimiz…


ikibiniki/yaz