Bulanınca siyaha yalnızlığın buğday teni
Bir şarkı daha susar kanlı kanatlarla
Bir şarkı ki her hatırlatışında seni
Şaha kalkar gözlerim ölü atlarla
Bulanınca siyaha yalnızlığın buğday teni

Ellerimden tutuver, tutuver ellerimden
Yakıver gözlerimi alevli gözlerinle
Kaldır karanlığı sessizce gecelerimden
O masum, o melal bürünmüş hayallerinle
Ellerimden tutuver, tutuver ellerimden

Yanar kapı aralığında titrek bir nefes
Ve dudaklarımda siyah karanfil
Kulaklarımda çınlayan ah bu ses
Bu ses sanki, sanki bir hayal değil
Yanar kapı aralığında titrek bir nefes

Nefes ki yakıcı, sessiz ve tanıdık
Kapılarımın usulca aralanması
Özlem kayalarına düşen karanlık
İçimde martı çığlıklarının yaralanması
Nefes ki yakıcı, sessiz ve tanıdık

Akşamlar rüzgarın koynunda uyutur
Bir umuda birinen çaresiz ellerimi
Geceler karanlığı saçlarında unutur
Ve gözlerimde üşüyen hayallerimi
Akşamlar rüzgarın koynunda uyutur