ikidir yüreğimde
soğuk iklim egemen.

bu,
az bir katıkla yeniden
evreni aşacağım demek!

çünkü,
benim soğuk iklimlerimin göğünde
bombalar patlar,
kırmızıdır yağmur.
her dem,
pazar yerinde vurulan
mavi gözlü çocuğun,
iç fısıltıları düşer sesime.
ardından bir ananın
ağıtlı nefesi,
/ ölgün, kuru toprak kokulu
sularında zehir
rüzgâra asılıp dünyayı
çepeçevre alaşağı eden
sesime düşen fısıltıdan
daha tiz, kaygılı
tüne öykünen nefesi /
...
bitiverir ensemde

gölgem,
ana yüzü olur.
ben,
vurulan çocuk...

nedenim odur ki
az bir katıkla,
aşacağım evreni.

küre,
daha çok çekmeyecektir tabutu!
evrenin ötesinden umut,
yüreği pakları çağırır...

çağrıya gidiyorum.
martılar göğüme dönsün! ...

(Demokrat / 2 Şubat 2005)