Akbabalar misali,üşüştüler üstüne,
Kayboldun koca kentte,şirin ve sefil çocuk.
Hadi şimdi yemin et,gençliğinin üstüne,
O mahçupkar edanla,yeniden eğil çocuk.

Ne ekmeğin tadını,alıverdin damakta,
Ne bekleyen oldun sen,ne beklenen uzakta.
Ha düşte bulmuş ölüm,seni ha bir tuzakta,
Dünya zaten bir tuzak,bunu böyle bil çocuk.

Bir bedeldir,ruhumu erittiğin damlalar.
Bu sebepten her gece,ırayıp kaybolmalar.
Belki birgün gelir ki,seni herkesler anlar,
Yine sen sevgiyle gel,içime seril çocuk.

Bu soğuk gecelerin,bekçisi öz ellerin.
Sanki ellerin soğuk ve tutulmuş dillerin.
Hangi umuda kaydı,yine gözbebeklerin,
Silemez gözyaşını,bendeki mendil çocuk.

Kötü İçerik Bildir
Gerekçe: Okumuş olduğunuz metnin İzEdebiyat Yayın İlkelerine aykırı içerik barındırdığını ya da başka bir sorun içerdiğini düşünüyorsanız lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktır ve en kısa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor? Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler. Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.

 

---

İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

---