ay ışığı kur yapar
denizin ışıltılı dalgalarına
oysa deniz geceyle sevişir
boyun eğmez çalıntı yaşamlara
kimliksiz bedenlere bölünür
uzanıp sarkar geceye doğru
öylesine gizler ki karanlığını gece
garip bir renkle gülümser
yaman bir çelişki yansır yüzüne
iç içeyken deniz geceyle
kızl bir aleve dönüşür
iliklerine kadar yaşar dehşeti

artık yorulmuştur ay ışığı/ kur yapmaktan
kim kimi kandırıyor belli değil
su denize ulaştığı için pişman
rüzgar dağlara dokunduğu için
yine eylül yaklaşıyor
yirmi ebeşinde bir delikanlı ağlıyor
göz yaşları yüreğinde
yüreği ellerinde sımsıkı
baba/ dur diyor/
önce ben ağlayacağım

Güler ÇETİN