Dakikalar yıl olmuşda geçmek bilmiyor,
takılmış gözlerim tavana üç beş örümcek ağına
simsiyah bir çizgi inmekte kışdan kalma duvardan,
ve geçip devam ekmekte toalanmış sandığın altından.

Dışarısı karanlık kalmış, Dünya ışınğın hükmettiği kadar...
Ve aksi camlarda görünmez dünyanın habercileri.
dolapta farelerin kahkahaları ve haykırışları,
iştahla yemekte ayağı kırık sandalyeyi tahtakuruları.

Bir gece ansızın başında duruverecek,
zaman durup bir an el sallayacak sana..
Gitmenin zevkini yaşarken bir taraftan,
ayrılığın hüznünü duyacaksın bir yerlerde.

Bir gemi Dünya, Ben bir tayfa,
bir liman yirmi yaşım, ben bir hamal,
bir gülüş teleşım, ben bir gözyaşı,
Ve titreyiş yüreğim ben bir başkayım.
Artık başka bir alemde yaşamaktayım.

Şimdi düşünüyorum, ne kadar sürer bu bekleyiş.
Şekiller değişsede ruh aynı kalıyor,
şarkılar çalınsa, okunsa şiirler yalnızlığı anlatamazlar.
yalnızlık duygusu sadece beyinlerimizde, düşüncelerimizde.

Bu şehrin sokakları, binaları, bahçeleri, gökyüzü.
İnsanları, insan olmayanları, hayvanları ve her şeyi,
Sıkmaya başladı duygularımı, umutlarımı,
Bir derin uykuya dalsam ve hiç uyanmasam..