taş plaklara okunan, unutulmuş
eski bir nihavend şarkının
sözlerinin arasından
hüzünlü bir müzik eşliğinde
bulup çıkardım seni yalnızlığımda

eskicinin elarabasına atılmış
bellik ucuza satılmış, kiloyla
sahibini yitirmiş eski bir defterin
sayfalarının arasına yazılmış anıların arasından
bulup çıkardım seni yalnızlığımda

yosun tutmuş batık bir yolcu gemisinin
ikinci sınıf kamarasında, kilidi son kez
çok zaman önce açılmış bir sandığın içinde
çerçevelenmemiş bir karakalem resimden
bulup çıkardım seni yalnızlığımda

kimsem yoktu seni paylaşacağım bu şiirden başka
ve alıp seni dokunmaya hasret ellerime
yorgun kalbimin en gizli köşesine
umutlarımı yitirdiğim sancılı zamanlarımda
alıp kanayan ruhuma basmak için
en saf ve en güzel duygularıma sarıp
gömdüm, senin adını bile koymadan
birgün gömüldüğümde geçmiş denen mekana
yaşadığım unutulduğunda şu fani dünyada
seni yeniden bir şair bulana kadar yalnızlığında
gömdüğüm yere mahkum ettim gizlice