Throughout the course of the generations
men constructed the night.
At first she was blindness;
thorns raking bare feet,
fear of wolves.
We shall never know who forged the word
dividing the two twilights;
we shall never know in what age it came to mean
the starry hours.
Others created the myth.
They made her the mother of the unruffled Fates
that spin our destiny,
they sacrificed black ewes to her, and the cock
who crows his own death.
The Chaldeans assigned to her twelve houses;
to Zeno, infinite words.
She took shape from Latin hexameters
and the terror of Pascal.
Luis de Leon saw in her the homeland
of his stricken soul.
Now we feel her to be inexhuastible
like an ancient wine
and no one can gaze on her without vertigo
and time has charged her with eternity.

And to think that she wouldn't exist
except for those fragile instruments, the eyes.

Jorge Luis Borges

Gecenin Tarihçesi


Nesillerin rotasından
geceyi inşa etti insanlar.
körlüktü ilkin;
çıplak ayakları tırmalar,
korkusuyla kurtların.
Kimin ağır ağır ilerlediğini asla öğrenemeyeceğiz
gölge aralıklarında
iki alacakaranlığı bölen;
asla bilemeyeceğiz hangi yaşta geleceğini
yıldızlı saatlerin.
Diğerleri efsaneyi yarattı.
Sakin kaderin anası yaptılar onu
kaderimizi ören,
ona dişi kara koyunlar kurban ettiler, ve horozu
kendi ölümünü haykıran
Müneccimler onu on iki eve tayin ettiler;
Zeno'ya, sonsuz sözcüklere.
Latin mısralarla biçim verdiler
ve Pascal'ın terörüyle
Luiz de Leon onu gördü vatanında
hastalanmış ruhunun.
Şimdi onun yorulmaz olduğunu hissediyoruz
antik bir şarap gibi
ve hiçkimse başı dönmeden ona bakamıyor
ve zaman onu sonsuzlukla görevlendirdi.


Ve onun varolmadığını düşünmek
kırılgan enstrümanlar, gözler hariç

Jorge Luis Borges

Çeviri: Atilla Güler