Karanlık gerçektir, gerçekde karanlık..
Gece musluğu gibi şıp şıp beyninize damlayan gerçeğin karanlığından nasıl kurtulabilirsiniz?
Oysa aydınlığına yenik düşüyorsunuz gerçeğin.
Gerçek hafiftir, ağır olan düşünceler.. Ne kadar hafifleyebiliyorsunuz?
Hayıflanıyor musunuz?
Döner kapı ve siz. Birbirinizden çıkamıyorsunuz. O almış sizi evirip çeviriyor. Hayat..!
'Kendi iradenizle' dönüyor olmak kurtarmıyor sizi.
Gerçeğin düzleminden ruh uzamına çıkılmaz. Yolculuk..! Olduğunuz yerde kalırsınız.
Düş kendini çizer ruha, gerçek kendini bozar aynada.
Gördüklerinizin bilgisi yetmez. Göremediğiniz zamana yeniliyor bakışlarınız.
Gözleriniz nereye ayarlayacak kendini şimdi, gördüklerini yırttıktan sonra? Hoş!
Acıyla karışırsınız gölgelerin saklambaçlarına.
Işık karanlığın şüphesidir . Güneşi hissedersen bedeninden ayrılırsın.
Uzun bir yolu gerçeğe sınanarak katetmeye başlarsın.
Yıldızlar yol ararken kendine saçlarının kıvrımında, bir köpeğin havlamalarıyla uzar gece.
Zamanın içinde misin dışındamı bilemezsin, kalbindeki ayaza bilenen ateşin amanvermezliğinden.
Hani bir nefesle açabilsen zamanın kilidini, kaderi yıldıza dönüştürüp
bütün yalanların üstünü örtecek, parlatacak gibisindir ümitleri.
Ah, ölümle oynuyorum mu sanırsın?
"Herşey görüntü, herşey görüntü" diye defalarca tekrarladığın bir sözde akıp gitmiştir inancın.
Canlanmaz mı sanırsın?
Söz sözün katilidir, sevgilisidir, karşılığıdır, barınağıdır, bağışlayıcısıdır, bilmez misin?
Söz insanın katilidir, katil sözün hayaletidir.
Susmaz mısın yaran gözyaşında acıdığında?
Gömmez mi çığlığını, bir serçe'nin ölümü dudaklarına?
Peki kimi cezalandırıyorsun boşa çıkan uğraşılarında?
Boşuna bir başkalık arama yalnızlığında ve dostlarının arasında.
Uğradığınız aynı şey yanyana getiren ve uzaklaştıran sizi. Vefa da bekleme.

Aklı sağırlaştırdıkça tutku, bertaraf edildi bir çırpıda irade.
Kolaylaştırmalıydınız elbet! Ve çok becerikliydiniz bu havada. Bravo!
Çoktan çıkmıştı hayatınızdan kolay söylendikçe kolay kaybedilen,
satın alındıkça sıcak, soğukta üşümeye bırakılan ve unutulan,
kutsal olan..
Ne ağla ne de gül şimdi.

Yaşamın adaleti yoktur, ölümün vardır. Ve ölümün uykusu hiç de ağır değildir kimi zaman!
Sır yüklü ölümlerini yoklamaya başlarsın, yaşam kokusuyla ellerinde.
Kendini koyduğun yere geri dönersin. Bulamazsın.
'Yok'luğun çığlığı basar göz kapaklarınızın ağırlığını. Uykunuzu fırlatır.
El yordamlarınıza sarılır eski ben'inizin cümleleri.
Ayrılık şehir gibi düşer sözlerinizin arasına. Bağlantı mevcudiyetine nokta koymuştur içinizde.
Rezil bir şarkının, şiirin kazıklar arası rüyasını dilinizle çarparsınız.


sonra..bunca sancılı hayattan..
Gürül gürül çağladığında coşku sarı sonbaharın ayrıkotlarında, aşk biçilir umudun fırtınasından.

Derim ki, hüzne bağlı olsada içinin ırmakları, getir ellerini bana.
Cemile adını verdim bu gece sana,"aşk bir ağustos akşamı gibidir" diyen..
Kaçır yüreğini soluk soluğa sığdıramadığın bir mektupla, kucaklan.
Poe'ya inat değsin bu yangın yeri avuç açmaya değsin!
Güneşe çıkarmayı unutma yüreğini, yanmak için..kararan yağmurlarla ıslanmadan.
Işıkla delinecek ağrılarının kulağı belli.
Cennete dön kıyamete yön veren dipsiz gözlerine sakladığın sevgi'li'yi.
Unutma ki,
bir sevginin çocuğu gibidir mutluluk, ateşe verirsin yanar,
günbatımından gündoğumuna..