Kar yağıyor.. Dışarısı oyle soğuk ki.. Çocuk adımlarımca evimizden çok uzaktaki fırından aldığım ekmekler ısıtmıyor çocuk avuçlarımı..Üşüyorum..Ağlıyorum donan parmaklarımın acısından.. Annem eldivenlerini giy demistim "ulu sözü dinlemeyen uluya kalır" büyük sözü dinlemedin bu sana ders olsun diye bağırıyor mutfaktan. Ağlıyorum.. Babam da hiç zamanında gelmez ki..Ama benim kadar küçük çocuklar ekmek almaya gitmez ki.. bozuk paraları tutamadım avuçlarımda düştüğünü anlamadım ki avuçlarımdan.. Kar var anne.. Çok üşüdüm.. Anne parmaklarım.. Anne üşüyorum..
Anne.. Anne.. Anne..
Kar yağıyor... Dışarısı öyle soğuk ki.. En çok da ağaçlara üzülüyorum..Bahar geldi diye uzattılar narin boyunlarını güneşe.. Gerinip çatlattılar tomurcuklarını.. Bembeyaz çiçeklere büründüler..Şimdi bu kartanelerinin altında üşümez mi körpecik çiçekleri? Annem biletini dün almanı söylemiştim "ulu sözü dinlemeyen uluya kalır" bir kere de beni dinlemedin kal orda kış kıyamette bu sana ders olsun diye bağırıyor telefondan.. Kırılıyorum.. Ama bu sınavı verdiğimi bilmeden gelemezdim ki.. Gecelerce
uyumadım çok çalıştım.. Kar yağıyor ağaçlara çok üzülüyorum anne.. Çok yalnızım.. Anne kalbim.. Anne üşüyorum..
Anne.. Anne.. Anne..
Kar yağıyor.. Evim öyle sıcak ki..Böyle hareketsiz uzanırken yatağımda kartanelerinin nazlı salınışlarını
seyretmek bu sonsuz beyazlık içime huzur vermiyor.. Ağaçları düşünmüyorum.. Bir milim kıpırdanmak istemiyorum..
Bebeğim.. Bu kez terketme beni olur mu nazlı çiçeğim.. Umudumsun sen benim..Yıllardır özleminden içim titredi..
Bu kez benden uzak diyarlarda başka yataklarda başka kucaklarda sarmalanıp kıskanc gözcukurlarımda yangın olma..
Bedenimde tutkum ol benim.. Özlediğim.. Biriciğim..
Anne de bana... Anne... Anne...