Ben hep gökyüzüne bakardım aydınlık gecelerde, dolunaya
   Yıldızları saymaya çalışırdım, salak gibi
   Her defasında da ya milyonlarcası fazla çıkardı ya da eksik
   Sevdiğim kızın evini gözetlerdim
   Beklerdim sabaha kadar, ya çıkarsa diye
   İşte çıkarsa; sevişirdik pencereden pencereye
   aramızda iki yüz metrenin olması mühim değildi
   Önemli olan aşktı bizim için
   Sanki  o yaşta aşkı bilir gibi
   Benim şöyle oynıycam adam akıllı oyuncağım olmadı
   hepsini kendim yapardım
   Karton tekerleri dönmezdi bile
   Onlara hayallerimi yüklerdim
   Ama alanda çıkmazdı satan da
   Hepsinin en fazla bir hafta ömrü vardı
   Ya karton tırım kibritten arabama çarpar dağılırdı
   Ya da kağıt uçağım annemin bulaşık suyuna düşer erirdi
   enkazdan bir çocukluk çıkardı
   O yıllarda başlamıştı insanlıkla savaşım
   İlk kavgam kendimleydi
   Ve ben kendime yenilmiştim
   Zafer öbür benimindi.........