GÖÇ VE ÖLEMEYİŞ MEVSİMİ
Gülümsüyorum
cumartesi gecesi istanbul’da uyuyacağım büyük olasılık
hazırlık,
bilgisayara koli, kitaplar, çamaşırlar, el ve kol yayım, atlama ipim
geçmişten artan zaman
yazı, tura ya da dik,
ne maça kızı ne papaz
cezamı istiyorum, ödülü
ve belki
deli bir yalnızlığa ithaf etmek kendimi
başlayamadığım şeyleri bitirmek
bitiremediğim şeylere başlamak
rengin öncesine, grinin ötesine
şiire, öyküye ve romana
bir martının kanadından düşmek
İstavritler aldatıyorlar mı hala galata köprüsünün altında sevgililerini
Son Kadıköy vapurunda unutan oluyor mu kendini
Bayanlar tuvaletinin kapısında başörtülü teyzeyle birlikte
Bekleyecek
Titreyecek miyim yaprağa dokunan el gibi
nasıl bir saklambaçtır bu
nerdeymişim ne olmuşum
bir varmış bir yokmuymuşum
yaz hiç gelmemiş
ve hiçbir yere gidilmemiş mi olacak
hiçbir yere akmayan bir sağanak mı yağacak
Herkes bir şeylere gülerken
Başka bir şeye güleceğim, başka bir yerde
komik
üç sarı kuş konacak üç sarı gagasıyla
ötüşeceğiz düş gibi,
sarı bir gülüş gibi
gözlerim gözlerine dalacak
ve kimse farkımıza varmayacak
usulca dolacak
bulut olacağım
gönlü bende
ve ayakları başka yerde duranlar olacak
belki en yakınımda olacak uzak
sevişmeler kül tablasında unutulacak
söz, metamorfoz, saç
yalpalayarak düşecek önümüze
alıp bakacak mıyız
ya da on yıl sonra bize hangi ayna bakacak
öyküler geçiyor içimden
her yonca dört yapraklı mı
asıl bunu merak ediyorum
ölemeyişim bu yüzden
İzmir-Beyoğlu, 03-19.07.03 Uysal Himmet
Anasayfa
