Özlem Hayata Rengini Veren Grilik diye başlamıştık Bu yalan öyküye... Hani bizde Sevmeye sevilmeye ÖZLEM duyuyoruz Ve bizim dünyamız GRi Diye devam eden..
Ben o Gri dünyaya o kadar uzağım ki.. adeta karanlığa çakıldı ruhum, Biranın tadını unuttu bu beden Siz şimdi Mor doğanda Öksüz güneşin Hayata merhaba deyişini izliyorsunuzdur..... bense bu Alaca karanlığa çakılı olan ruhuma ışık doğmasını bekliyorum sizden uzakta.... Hissedebiliyorum sizi Ya siz hissedebiliyor musunuz Sonsuzluğu.. Özledim Sizinle her şeyi Ağlamayı,Gülmeyi ve isyanı... Hep Kendimle Hep sizinle özledim Hayatta var olmayı.. Şimdi Bizim için 3`müz için Yeniden Başlıyor bu grilik. Benim için son kez çünkü Seviyorum diyemedim. Bütün Aşklarımıza, Aldatılışımıza, Yalnızlığımıza, Gitmelere Sonsuzluğa En Çok Sana Bee! En çokta Sana.. Sen hiç aç bir çocuğun simitçiye Baktığı gibi Hayata Baktın mı ? ben Griliğe acıktım ben Griliğin gizemine aşkına, sevgisine şimdi öksüz bir çocuk kaldı içimde sizden uzakta griliği değil karakışı yaşıyorum şimdi bu vücudumu yakan sıcaklıkta Çocukluğumu hoş görün ben Hala Griliği Cama taş atıp kaçmak gibi seviyorum.

Ben hep aynı insanı sevdim ...... Hep seni sevdim , seni gömdüm yüreğime , hep sen vardın bende ......

Hep aynı insandı sevdiğim sadece adı farklıydı


Grilikte Doğmak üzere Griliğin arkasında Güneş batmadan.

Beni Affedin Dostlarım...
Alimm
Serkanım



Gri Dünyanın Sonsuzluğu iRFaN
29/06/2003
07:07