veresin onun başınA
tatlı bir bela, Ya RaB
ortada bıraktığı aşka aC
olsun başına taÇ
bir abdala inaD
kalsın başında; hergün, hergecE
artık dilese bile aF
çıkmasın alnındaki taG
ördüğü o zehirli aĞ
ona çektirsin hep vaH
oynatırken bir abdalI
hiç mi sızlamadı kalbİ
o abdala yaptırdığı patinaJ
önüne serilen sınırsız aşK
gözlerden çağlayan hüzün dolu seL
verilen karşılıksız tüM
sevgiye haram olsuN
aşka ihanette O
söyletti artık sonunda bööÖ
bunca zaman aldanıP
diye diye hep kadeR
sonun da boş bir kuliS
ve yorgun bir baŞ
kaldı abdal bir anıT
tüketilen umuttU
susturulan bülbüldÜ
sanki hedefte ki aV
gökte bekler dolunaY
ona bunca beddua az be tanrım çokta aZ...

18.5.2003 Ankara 20.30