Akşam heveslerinin verdiği esriklik
Uzaklarda yaşanmamış hatıraların
Bana güzel türkülerini okuyor şimdi
Ve böyle saatlerde böyle duyguların
Hiç gelmemesi gerekiyordu aslında

Eski bağın tahta kapısı, gökteki yıldızlar
Yıkık dökük bağ evinin içindeki neşe
Başka bir gerçeklikte başka bir kimlik
Yaşanmamış hatıralar, güzel anılar
Dönüp dolaşıp nereden beni buluyorlar?

Ve bütün sevenlerim şimdi soruyorlar:
Neden bu suratın asık, neden üzgünsün?
Yaşanmamış hatıralar, o esriklik;
İşte onlar beni kendilerine çekiyorlar!

Yaşanmamış hatıralar, sonsuz olasılıklar
Arkamda bıraktığım isimsiz insanlar
Cihana bir daha gelip bütün hepsini bilmek
Avunmak istememizin sebebi işte budur elbet!

Avunmak tesellisiyle bir ömür geçirmek
Görmeyi istemez gözlerim sönecektir elbet
Çare olmayacağını bilmek

Sönmüş gözlerim, zehir gibi yaşlar
Derdimden hangi yolcu anlar
Bu hatıralar kimsesiz bıraktı beni
Benim derdimden aynalar anlar

Aynalarla muhasebe: bir iç savaş
Karşımda dimdik yorgun bir baş
Siyah gözler...
Böyle bir garabet yaşamın dengesini bozdu!
Hilkat beni ancak sayemde gözler

İşte bu baş ve bu düşünce
Bu güçsüz bedene ağır gelince
Ölüm korkusunun verdiği esriklik
Beni son bir defa o beldeye götürecektir!

Yaşanmamış hatıralar, akşam.
İçimde sadece onlar ile olsam...