Garip bir kargaşa içindeyim
Bir yarım gece gibi diğer yarımsa gündüz gibi
Dünya sanki mutsuzluğa doğru yol alan bir gemi
Bense gemiye binen ilk yolcu
Kalbim yaşama ısınmaya çalışırken
Bedenim göçmek istiyor sonsuzluğa doğru
Yine zihnim karmakarışık yine kafamda binlerce soru
Anlam veremediğim bir tükenmişlik kemirirken beynimi
Yürüyorum ıssız sokakta bir serseri misali
Aldığım nefes batıyor kalp kaybederken yek paresini
Dünya dönmüyor ,duruyor saatler , günler geçmiyor
Esir alıyor umutsuzluk durmak üzere olan kalbi
Yeşeren filizler yavaş yavaş soluyor
Yürek unutuyor kızıllaşan gün batımının verdiği keyfi
Ömür vadesi günbegün doluyor
Damak tatmak istiyor mutluluk badesini
Ayaklarda demir prangalar kalıyor ...