Öpücükler sana,
Dudaklarına.
Hayal de olsa,
Boş ver aldırma.
Geçer bu günler,
Hemen ardından
Gelir istediğin
Yaşanası yenilikler.
Çılgınlık sanma
Bu sözcükleri
Nedir ki bunlar
Şu koca dünyada.
Dünya nedir ki
Evren varken.
Belki de evren
Bir minik hücre,
Başka bir bedende.
Kimisine doğal gelen
Bir başkasına anormal.
Doğru davranışı bulmak
Bilmece.
Bilmeceden kaçmak için
Kendi doğallığını yaşamak
Anlayana sunmak,
Anlamayana veda.
Veda eden kim ki?
Daha anlamadan
Tek kişi olmadığını,
Hayalde gerçeği
Bulmak uğruna
Medcezir yaşarsın
Kendi ruhunda.
Her tanıdığın beden,
Her tanıştığın ruh,
Selam derken boş,
Ne olacağını bilmeden
Koşarcasına saklanır
Sırlar.
Sırlar, sırlar dolu insan
Ne gereği var der
Açmaya.
Açmak sorumluluk,
Paylaşmak bir yük.
En zor sınav,
Sınav verme çabası.
Bırak Allah aşkına
Bedene sarıl
Ruhuna El Fatiha.
Kaç insan ölür bir günde.
Kimi zaman saniyede.
Ne malum
Sana bana çatmayacağı,
O yüz insandan
Biri olmayacağımız.
Kimler üzülür?
Bu mudur aklı sıra insanı
Düşündüren.
Nedir aslında
Yaşamın anlamı.
Disipline kurulmuş
Yaşamı bozmadan
Mücadele?
Tat verir mi?
Tekdüzelik.
Ya sevdiklerinle,
Dostlarınla,
Arkadaşlarınla
Var oluşlar…
Kim için bunlar?
Sana bana kime
Aslında?
Yukarda sınav mı var?
Öpücükler sana,
Dudaklarına
Hayal de olsa,
Boş ver aldırma.
Diyeyim sözlerimi.
Kınama, yadırgama.
Bana doğal gelen,
Sana yalan dolan.
Sözlerden başka bir şey
Yok zaten
Dünyamda.
Sen özgürlüğünü yaşa
Sinema kuşum sevgilim.
Kuş ol, uç istersen
Umurum değil,
Ben de kuşum.
Alıştım kaybetmeye,
İstemesem de
Anılar var geride.
Öpücükler sana,
Dudaklarına.
Hayal de olsa,
Boş ver aldırma.
Gülten Ağrıtmış
4 Mart 1992
Çarşamba - İstanbul